2(6)/2001

• Dobrô je tobaczka - Fòrmellów Słôwk

• Prôca ù pòdstôw - P. Kąsk

• Dëch kaszëbsczi - P. Kąsk

• W jaczim jãzëkù - A. Kléina

• Wëwiôd z Michałã Piéprã
– spiéwôkã kapelë CHËCZ

• Ze Słowôrza Zëchtë – zrëchtowôł G.J.Schramke

• Përznã smiéchù

Përznã smiéchù

W jedni rodzënie w Tuszkach bëło decht wiele dzecy, midze jinszima môłi Tóna i jegò sostra Anka. Jednégò mroznégò dnia (a bëło to w zëmie) Tóna gôdô do Anczi:

- Të bë so chcała chùtkò nawùczëc gadac pò francëskù?

- Gwësno, że jo. A të wiész, jak to zrobic?

- Jo. To je baro prosté. Të wëléz bùten i przëłożi jãzëk do klamczi ù dwiérzów.

- I to sygnie?

- Jo. Bãdzesz gadac pò francëskù lepi jak żãdara z St. Tropez.

Anka pòsłuchała Tónë i wëlazła bùten na mróz. Przëłożiła swòj jãzëk do metalowi klamczi i pùzni ni mògła gò òd ni òderwac. W kùńcu pò pewnym czasu i wiôldżich trudach ji sã to ùdało. Wkùrza sã i wrzeszczi na Tónã:

- Czë të ògłëpiôł?! Chcesz të żebë jô jãzëk straca?! W ten ôrt jô doch sã nigdë francësczégò nie nawùczã!

- Jak chto je taczi głëpi jak të, że we wszëtczé głëpòtë wierzi, to sã nigdë żódnégò jãzëka nie wëùczi!

sf



Na Jinternece nigdë ni môsz
wszëtczégò…

żebë miec wiedno całą Òdrodã, wiedno na czas – òbacz tuwò
Mòżesz nas wspòmòc w wëdôwanim abò kòlpòrtażu?Napiszë do naju!