Rodnô mòwa

Skòwrónk zaspiéwôł
tak snôżo a jaskuleczka
ju stoi ùprawionô, cobë
òdlecëc, bestrotka z nordë
skrzidła swòjé òbzérô,
bdã peszną, mòże pierwszą.
Dzãcoł cos dudlô ë dudlô,
przerëwô to hòpsô.
Jazgòt ptôszulków sã zwikszô
to drżôl przed leceniém,
przed pierwszim czë drëdżim ?
Warbelk, nen z trzeci "A"
blëczi ë skrzeczi, òn cedelk
zgubił. Jak térô spiéwac.
Bòcón wespół z òrła
słëchają - wzérają, jastrzib
zmachcony ùsnôł, chòc gôdôł
że słëchôł, na kuńc
Kòs nen w tim mòdrim stroju,
òn wëgrôł, drëdżi bëł słowik
w zymkòwéj ptôszarni.
Wëstrzód jëzor niebiesczich
w Chmielnie na binie.

Swiéc nóm...

Tak słunôszkò,
Do Ce cmulã sã co dzéń,
Zwiestnico snôżégo dnia.
Parminë Twòji witóm – królëwno nieba,
Ùkłón nisczi Ce sle.
Tak słunôszkò,
Ce – jô prażã wiedno,
Żëcé to Të,
Kòchóné żółté serdulkò,
Swiéc nóm mòcno, wësësz łzë,
Prowadzë do szczescégo , célu,
A cziej wòga kłopòtów przëgniotô,
Cziej nodżi nie chcą dali niesc,
Cziej skrzidła rozwinąc sã nie chcą,
Të wcyg lécz,
Tak słunôszkò,
Jô Ce rôczã,
Mòcno nóm swiéc.

zaczątk