Gùnter Grass, noblësta, je Kaszëbą ze Gdunska. Wiele lat
ze swòjégò żëcégò béł na cëzëznie, ale to mù nie przeszkôdzało
pòswicëc sã swòjémù gardowi, nié le w lëtraturze ë sztëce.
Béł wespółtwórcą nowi miemiecczi pòliticzi wedle Óstowi Europë,
tim samim – wedle Pòlsczi.
Miłotë Grassa do pësznëch sztëk ni mòże rzeszëc z faktama
historicznëma, nawetka jeżlë parłączą sã czasã z jegò dokazama,
a ne dokazë taczé faktë przëwòłiwają. Nen dzél ùtwórstwa pòwstaje
kòl Grassa z jegò bënnowi stëtkòscë, z czëcégò, jaczé mô swòje
spòdlé w witalnoscë ùtwórcë. Wëchôdają òne prosto z jegò żëcégò.
Artista swiądno chce ùtrwalëc òdchôdającé dni, pësznotã,
chtërna dżinie, téż starosc. W swòjich céchùnkach pòkôzywô
pòchwałã swiata z wszëtczima jegò félama, z pësznotą zwëkłégò
dnia, prosti rzeczë ë téż szpacëzną ë sztôłtama jaczé prowôzdą
nas na pòkùszenié.
Artista robi graficzi (akwafòrta ë lëtografijô), céchùnczi
(òłówkã, wãglã, tintã – piórã abò pãdzlã), rzézbã pełnoplasticzną
ë płaskòrzézbã (w glënie ë w bronze).
Mdzemë mielë lëżnosc òbezdrzëc jegò wëstôwk w Mùzëji Nôrodowi
w Pałacu Òpatów w Gduńskù-Òlëwie òd maja do pòłwë lëpińca
2002.
A. Bradtke
Wicy – w majewim numrze Òdrodë.
zaczątk
|