Jak Pón Jezus ë swiãti Pioter przëszlë na noc do jedné wsë

Czedë Pón Jezus jesz ze swiãtim Piotrã pò swiece chòdzelë, tak òni rôz przëszlë do wsë, dze w jedné chałpie bëła pùstô noc, a w karczmie weselé. Tak Pón Jezus sã spitôł swiãtégò Piotra: „Pietrze, dzeż ma pùdzema na noc? Tam, dze spiéwają, czë tam, dze teńcëją?” „Tam, dze teńcëją”. – „Jak te chcesz, Pietrze”. I té òni sã wzãlë i szlë na to weselé i tam sztërk zdrzelë na to teńcowanié, jaż ten kaczmerz ùprawił jima prëczã i rzekł: „Terô, biéta, strësze, spac”. Tak Pón Jezus sã spitôł, czé òni sã ju kłedlë: „Dzeż të legniesz, Pietrze? Do scanë, czë do desczi?” „Ach, Panie, niech jô legnã do desczi, żebém sã ju mógł nazdrzec na te jich tuńce, wiele jô bãdã chcôł”. „No, jo, czuł të, jak të chcesz”. Tak òni téż tak leglë, a té weselnicë teńcëją dalé, jaż òni sã zbitnãlë i przëskòklë do swiãtégò Piotra i zaczãlë gò krëkwioma òbkładac. Le to grochòtało. „Czëż të jesz tu, strëchu, tak na naj wzérôsz” – òni rzeklë i mù wpôlëlë dosc tëlé. Tak swiãti Pioter rzekł do Pana Jezësa: „Panie, pùsc mie do scanë, a przińdz të do desczi”. Té Pón Jezus gò pùscił, a nié teńcëją dalé, jaż òni sã drëdżi rôz starnowelë i rzeklë: Ten kòle desczi, ten ju swój dzél òdebrôł, le nen kòle scanë, nen jesz nick nie òszmakôł”. Terô to znôw szło na Piotra. Tak Pietrzëskò rzekło: „Panie, chcema le jic tam, dze spiéwają, bò òni jesz rôz przińdą i mie wdakują”.

Jak jeż z twórzã szlë na jabłka

Twórz z jeżã szlë do ògrodu na jabka. Twórz wlôz na jabłónkã i trząsł jabka, a jéż zaczął sã w nich kùlac tak że jabka wbiłë mù sã w kòlce, a té szedł z nima do jómë. W jómie òn je zdrzucił i szedł pò wiãcé. Twòrzowi to sã nie widzało i twórz rzekł: „Të jész”! A jéż to lëchò rozmiôł, mëslôł, że twórz gò wëzéwô òd jeżów i òdezwôł sã téż: „Żle jô jem jéż, to të jes twórz.
Ze „Słowôrza...” Zëchtë przërëchtowôł

Jôbard (G.J. Schramke)

zaczątk