5 (17) / 2002

Kaszëbizna / Zdrëszëna:

• Zjôzd Kaszëbów 6. lëpińc - Kartuzë (òdjimczi)
• A co z Baną?
• Kaszëbë ònline
• Prawa nôrodnëch miészëznów
• Ùczniowsczi Sejmik Kaszëbsczi
• Swiãto Rédë ë rédzczi kaszëbiznë

Felietona:

• Malowanié jizbë

Nié le Kaszëbë:

• Pòdhalé z Kaszëbama razã ò samòrządną òbéńdową Pòlską

Gôdómë ò Europie… :

• Mòże nie mdze tak lëchò
• Kaszëbë kò są w Europie

Kùltura:

• Finôł Kònkùrsu Rodnô Mòwa – Chmielno
• Pùcczi weekend
• Scynanié kani! –galeriô òdjimków

Lëteratura:

• Młodô spòsobnô
ò Karolënie Serkòwsczi

• Wëdôwk wiérztów Piépra

Młodô spòsobnô

Karolëna Serkòwskô19 czerwińca 2002. w Tawernie Mestwin w Gduńskù òdbëła sãuroczëzna wrãcziwaniégò kaszëbsczich nôdgrodów: Skrë Òrmùzdowi, Lëteracczi Nôdgrodë mn. R. Wróblewsczégò a przede wszëtczim piesniodzejny laur pamiãcë Jizabelle Trojanowsczi.

Kònkùrs mn. J.Trojanowsczi financowóny je przez ji drëchnã pòchôdającą z Finalandiji- Mariã Kirsti Siraste. Wszëtczé zôs nôdgrodë nadôwô òd zôczątkù jich jistnieniégò Redakcëjô cządnika Pomerania.

Kònkùrs miona Trojanowsczi dobëła latos Karolëna Serkòwskô, 16to latné dzéwczã, ùczenka 3cy klasë dżimnazjalny w Kartuzach. Na kònkùrs przësła 10 swòjich wiérztów. Chòc je młodô, nie je to ji pierszô nôdgroda. Mô dostóné pôrã wëprzédnieniów lëteracczich, m.jn. lëteracką nôdgrodã Z arką za pón brat, abò wëróżnienié w kònkùrsu Złoté Jaje.

A wszëtkò zaczëło sã òd tétrowi kòleczczi przë Centrze Kùlturë w Kartuzach do jaczégò przëstąpia 4 lata temù za Jidë Czaji pòdmòwą. Te zéńdzenia artisticzné pòdskôcëłë Karolënã do pisaniégò wiérztów. Nôprzód ne bëłë pòlsczé, pùzni – ùczącë sã kaszëbsczégò – ùmëszlëła so pisac w rodny mòwie.

Pierszi zôłącz z kaszëbską mòwą òna mia ju w chëczë – ten nôprostszi – òd starków, jaczi gôdelë na codzéń w mòwie òjców. Terô Karolëna Serkòwskô pisze we wikszoscë pò kaszëbskù. W swòjim ùróbkù mô wiérztów baro wiele, nie rechùje jich jesz.

Bra dzél we wieczórnicach òrganizowónëch przez Kartësczi Center Kùlturë, czéj sama czëta swòje tekstë. Ne rëchają témë wôżné ë blësczé kòżdémù z nas – egzystencëjô, żëcé ë smierc, piãknota, strôsznosc. Autorka mô starã w swòjich wiérztach nalézc szëk jinstnieniégò, szëk apartnëch elementów chtërne skłôdają sã na bëcé człowiekã.

Jak mô to rzekłé piesniodzeja Pioter Celesz: czéj przechôdają rézczi kùnczi sã swiat ë zaczinô sã kòsmòs bëne człowieka, człowiek bëne kòsmòsu. W taczim sztërkù człowiek równoczasno ùmierô ë rodzy na do nowégò żëcégò.

M. Bradtke

Nôdzeja

To je tak-
Jakno ptôch
Tuńcowac w blónach
I widzec przed sobą rzmã
Cwiardą, cãżką i grëbą
Òna mòże doprowadzëc do stratë.
A czéjbë òminąc jã
Pòdôj swòjã rãkã
Z fantazëją latôj
I snicé rząskôj
Nie bòji sã jegò zwiartoscë
Zaszmakôj wòlnoscë
Bò redota twòja sã doskòpicëje
I nie bãdzesz w stónie
Pòjąc ti gromistoscë

Dze sedzy snôżota?

Czi je snôżosc?
Ùrzek, łisk
Kò mòże zwëczajnota?

Czim je żëcé?
Smùtk, jednotorizna,
Kò mòże redota?

Czim je smierc?
Strata, òdéńdzenié
Kò prosto wòlnota?

Czim je snôżosc?
-Żëcym…
               …i smiercą

zaczątk 


Mòżesz nas wspòmòc w wëdôwanim abò kòlpòrtażu?