Wëstãpùją: Jónk, Stach, Aniołë, Królowie, Marija, Józef, Dzecë
Autór kòlãdów: ks. Antoniego Peplińskiego

Jônk:
Stachù, Stachù!
Stach:
Cëż të chcesz?
Jônk:
Mie sã wcale nie chce spac.
Stach:
Bądz le cëchò, òwce spią.
Jônk:
Mie je zëmno, przëtulmë sã.
Stach:
Jo, jo.
kòlãda „Biegôjta pastuszce do szopë”
Jônk:
Czëjesz Stachù, jaczis spiéw?
Stach:
Të jes chłopie òbarchniałi, të nié mòżesz dzysâ spac?
Jônk:
Nié, bò sã jasno robi nad wsą.
Stach:
Jo, cos sã dzeje, terô jô móm strach.
Jônk:
Jô sã wcale nie bòjã, jô chcã widzec co to je, czemu niebò całé skrzi, kto tak spiéwô, co je lóz?
Stach:
Pòjmë òbaczëc.
Aniołë spiéwają kolãdã „Pastuszkòwie w pòlu spalë”
Jônk:
Kto wa jesta?
Anioł:
Më jesmë Aniołë i më przëszlë woma pòwiedzec, że sã Jezës dzys narodzëł – Bòży Syn.
Stach:
Niemòżlëwe, Bòży Syn? A gdze?
Anioł:
No tu w Betlejem.
Jônk:
W taczi biédni wsë?
Anioł:
Jo, jesz w szopie, bò nicht nie chcôł Gò doma. Òn tom leżi na sonie, w żłobie.
Stach:
Nie do wiarë, chcã to widzëc. Pòjmë Jonkù òbaczëc.
Jidą za Aniołã do stajenczi, kòlãda „W stajeneczce narodzony”
Jônk:
Jeny prôwda! Tom je Dzeckò! Panie Jezë witôj nam. Jesmë biedni knôpi – pastuszkòwie. Wiele ni mómë, ale Të téż jes biedny. Jô móm òwczą skórkã, weź ją bò tu zemno.
Stach:
Jô móm sér i mlékò cepłé. Przëjim i nen dôrénk. A do spikù më ce jesz zaspiéwómë.
kòlãda „Jezu òstaw szopã”
Maryja:
Dobri knôpi, dzãkujã woma. Mój Syn sã do waju smieje i woma błogòsławi. Pòsedzt z noma do rena bò bùten je dzys zëmno.
Józef:
Ktos tu do nas jidze Marijo. Jaczis wiêldzi ponowie, taczi wëstrojoni. Gwesno zmilëlë drogã.
Król I:
Më sã nie zmilëlë, më szukëlë małégò Króla, co sã dzys narodzył.
Król II:
Szczescé, że më trafilë. Bądzta pòzdrowiony. Kąsk nas dzëwi ta biéda nowégò Króla, ale më mómë darë: złoto, kadzëdło i mirrã.
Król III:
Przëjimi to małi Królu Swiata i naju hołd dlô Cebie. I noma pobłogòsław na żëcé i długą drogã dodóm.
kòlãda „Pastuszkòwie i królowie”
Jônk:
Jô ju nie wiém, czë to sen, czë jawa. Taczé cëda wkół sã dzeją, jesz jidą jaczis dzecë.
Stach:
Òni téż dzys spac ni mògą. Skądka wa jesta?
Dzeckò I:
Më tu przëszlë z Klëkòwi Hëtë, më ni mòglë dzysâ spac. Niebô jasny, jaczis spiéwë i królowie pòwiedzelë nam redosną wiesc. Ò Jezëskù narodzonym w swiãtą noc.
kòlãda „Nad stajenką w Betlejemie”
Dzeckò II:
Më téż mómë małi dôrenk: strifle z òwczé wełnë. Bò je zëmno w małé nóżczi Jezëskowi.
Dzeckò I:
Të nóm Jezë pòbłogòsławië, naszé domë, kòscół, szkòłã, naszą nôùkã i robòtã. spiéw, zabawã i nasz sen.
Dzeckò II:
Niech nóm Nowi Rok przëniese samò dobro w kôżdi dzéń. Niech i waji Pan òbdarzi szczescém, zdrowiém i redoscą.
Jônk:
Terô të widzysz Stachù, czemù jô ni môgł spac.
Stach:
Òstonita z Bògã! Do ùzdrzeniô w przińdczym rokù!

-----------------------------------------------------

Jãzëkòwé kònsultacëje: W. Czedrowskô

zaczątk