Ò chcywcu i jegò dëtkach
Béł rôz jeden chłop w Bórkù, chtëren miôł skòpicą pieniãdzy.
Òn je wszësczé pòd krëszką chòwôł, a sóm biédã klepôł. Jednégò
dnia òn zachòrzôł. Rôz wszëscë szlë na łączi do sãna. Białka
szła téż, a parobk wòzył sëchi torf. Jak òn przëjachôł z fórą
dodóm i ten torf zaczął składac, té òn widzôł, jak nen chòri
chłop wëszedł w kòszli bùten i sã tak wszãdze wkół òbezdrzôł,
ale nikògò nie widzôł, ani te parobka téż nie widzôł. Té òn
szedł pòd nã krëszkã i tam rãką grzebnął i wëjął gark z pieniãdzoma,
pòrechòwôł je i włożił nazed w nen gark i zakòpôł pòd krëszkã
i rzekł: „Terôskã, diôble, strzeż mòjich pieniãdzy, nikòmù
jich nie dawéj, jaż jô sóm swòją rãką je wëkòpiã”. I tej szedł
do jizbë. Za pôrã dni ùmarł nen chłop, a ò pieniãdzach nikòmù
nic nie pòwiedzôł. Terô białka sã jiscëła, tim wiãcé, że grosza
w chëczach nie bëło i nie bëło trupa za co pòchòwac. Parobk
jak jé kłopòt widzôł, tak rzekł: „To nie je tak zle, bò jem
widzôł jak niebòszczëk pieniãdze pòd krëszkã chòwôł. Przińdzce
le ze mną, jô wiém, gdze òn je prawie włożił. Ma je zarô wëdobãdzemë”.
Zarô téż szlë i pòd ną krëszką kòpelë. Rozkòpelë całą zemiã
wkół né krëszczi, ale pieniãdzy jak nie bëło, tak nie bëło.
Tak jeden sąsôd doradził jim: „Wezta le te trupa i pògrzebta
jegò rãką pòd ną krëszką”. Tak òni téż zrobilë. Bëlno òni
përznã pògrzebelë, té le gark z pieniãdzoma wëszedł na wiérzch.
Białka pieniądze pòswiãcëła, żebë wiãcé nie zdżinãłë.
Ò tim, czémù pies nie cerpi kòta, a kòt mëszë.
Bëło to dôwno témù, jak pón pòsłôł swòjégò wiérnégò psa z
wôżną wiescą spisaną na papiorze do drëdżégò pana. Pies wzął
papiór w pësk i lecôł jak wiater. Pò drodze òn spòtkôł kòtkã.
Ta zaczãła sã smùlic do psa, tak że pies òstawił papiór, i
sã z kòtką bawił. Kòtka widzała, że papiór béł wôżny i schòwała
gò pòd balkã. Jak pies sobie przëpòmiôł, że miôł chùtkò papiór
zaniesc, spitôł sã: Gdze je mój papiór? Kòtka pòwiedzała:
Jô ò nim pòmëslała, jô gò dobrze schòwała, jô gò cë zarô przëniesã.
Wskòczëła na balka, ale òd papioru nie òstało ani szladu.
Mëszë gò zeżarłë. Òd tegò czasu pón bije swòjégò psa, pies
z gòrzem gòni kòta, a kòt mësz i tak wszëscë zrobilë sã nieprzëjacelami,
bò przedtim żëlë w wieldżi zgòdze.
Ze Słowôrza... Zëchtë przërëchtowôł
Jôbard
zaczątk
|