Przed cziloma tidzeniama ùkôzôł sã zbiérk wiérztów Wandë Czedrowsczi „Dzéwczãtkò i róża”. Je to pierszi autorsczi tomik autorczi znónégò ë łoni nôdgrodzonégò òpòwiôdaniô „Dze je ta greńca”.
Wiérztë są czësto jinszé jak no òpòwiódanié. Są letczé ë mirné, chòc trafiają sã czãsto tekstë, jaczé prowôdzą dialóg z kaszëbską tradicëją. Je czile òdwòłaniów do kaszëbsczi lëteracczi tradidëje. Dwa wiérztë są dedikòwóné F. Nojrajtrowi (Neureiter), autorowi pierszi wialdżi historije lëteraturë kaszëbsczi. W jinszich jôwi sã tej sej mòtiw Rémùsa ë trzë ùkôzczi z negò dokazu A. Majkòwsczégò. Pòétka prowôdzy z nima dialóg ë nie pòddôwô sã jima. Tu biôtka ò kaszëbiznã je nazwónô „pòwszédnym chlebã”. Taczi téż titel mô jeden z nëch wiérztów „Naji chléb”.
Wiele je téż wiérztów tipiczno białczich, zerzeszonëch z rodą, òkòlim, chleba. Sprawë prosté ë blësczé człowiekòwi. Ne czãsto na bùkòliczny ôrt pòkazëją domôcé stronë Autorczi – Pażãce kòle Stãżëcë. W nëch wiérztach, w całim zbierkù, parłãczą sã dwie starnë żëcégò: ta barżi herojicznô-biôtka ò domôcëznã ë na zwëczajnô, codniowô, sparłãczonô z nôtërą. Ne drëdżé czãscy są ùbeztitlowioné, co mòże wskazëwac, że są jakbë wëjimkã wikszi cawnotë – dërchaniô kòntemplacëje nôtërë.
W „Dzéwczëcym ë różë” wikszosc wiérztów je pò kaszëbskù, le blós 7 je pò pòlskù.
W. Czedrowskô mia wëdóné pòspólno z jinszima autorama zbiérk wiérztów „Jich troje”. Pòétka ë felietonistka, wespółrobi z „Gazétą Kartëską”. Je pierszą szkólną òd kaszëbiznë, w brusczi kaszëbsczi licëji ùczëła rodny mòwë do 2002. rokù.

ps

zaczątk