Czej na 5. Zjazdze Kaszëbów wszëtcë bëlno sã bawilë, czilënôsce minut òd placu z biną w swòjim dodomie òdeszła Ana Łajming, kaszëbskô pisôrka, autorka widowiszczów, òpòwiôdaniów, pòwiesców ë wspòminków. Mia 99 lat.

(*)

Ana Łajming ùrodza sã 24. lëpińca 1904. rokù w Przëmùszewie (chòjnicczi kréz). Pòchôda ze szlachecczi rodzënë Zmùda-Trzebiatowsczich. Skùńcza szkòłã domòwégò gòspòdarstwa, pò 1918. rokù robia w chònicczim krézu, krézewim sãdze w Krajensczim Sãpólnie, za sekretérkã w zemsczim majãtkù kòle Dërszewa. Tuwò pòzna swòjégò mãża. Krótkò robia we wëdzélu zôchãcbë „Pòmòrsczégò Góńca” w Dërszewie. Pùzni pòswica sã rodzënie ë przecygła do Słëpska.
Całé żëcé jinteresowa sã lëteraturą, ale zaczaq pisac dopiérzë pò tim jak òsta gdowa (1958).
Je wôrt spòmniec ji skecze „Parzyn”, „Szczescé”, „Gdzie jest Balbina”, jaczi tikają midzëlëdzczich stosënków na pôłniowëch Kaszëbach w kùńcu 19. i zôczątkù 20. st. Nôbarżi je równak actnionô przez swòjã prozã. Pisa pò pòlskù, le z kaszëbsczima dialogama. Ji òpòwiôdania to m.jn. „Miód i mleko”, „Symbol szczęścia”, „Od dziś do jutra”, „Czterolistna koniczyna”. Apartny plac w ji ùtwórstwie mają wspòminczi: „Dzieciństwo”, „Młodość”, „Mój dom”. Pisôrka bëła nôleżnikã Zrzeszë Pòlsczich Lëteratów. W 1994. rokù òsta wëprzédnionô Nôdgrodą Stolëma.

ps

(*) Òdjimk - T.Bolduan "Nowy bedeker kaszubski"

zaczątk