Młodëch pisónié...

***
Nôczãscy klãczisz przed dwierzama kòscoła
Abò w kalëdze na szasëji
Skarń môsz zdżibłą i nie wiém
Czë z pòkòrë czë ze wstëdu.

Nie wiém téż czë to łzë płëną
Czë deszcz scékô cë pò licach
Przed tobą kartón abò bùska
Z lëtoscëwą prosbą.

Przechôdającë kòl ce téż zdżibóm głowã
Nie wiém czë z pòkòrë czë ze wstëdu
Sëmienié sã drze, że móm bëc miłoserny
A rozëmnota cos czësto procëmnégò.

Rãka sygô do czeszeni pò pôrã dëtków
Le chùtkò sã copô
Jidã zëmny kòl ce
Czerëjącë zdrok w procëmną stronã.

Ùdôwóm, że ce ni ma, że ce nie widzã
Le të równak jes, bò serce rwiesz mòje
I òstôwô mie le jedno – copnąc sã
Cësnąc pôrã dëtków i wësłechac pracharzczégò – Dzãczi.

Gôdczi

Chcemë le gôdac ò Bògù
Tim niewidzewnym
Òbjimającym wszëtkò
Wszãdze przëtomnym, stwòrzającym.

Chcemë le gôdac ò miłoce
Ti niewidzewny
Òbjimający wszëtkò
Nie wszãdze przëtomny, bùdujący.

Chcemë le gôdac ò człowiekù
Tim widzewnym
Codniowim, zmãczonym
Wcyg do kùńca nieòdgadłim...

Ògród

Cemnô noc
Cëszô òbjimnã swiat
Pôłniô miesądza
I Të
Zatacony w mòdlëtwie
Tak baro sóm
Zlëszałé, ùdżibłé òliwczi
Krëjamno Cã chòwią
Drãgò je Ce rozeznac
Bò w swòji pòkòrze
Zrównôł jes sã z pichã zemi
Twój kawel je corôz to kródzy
Czëc je ju jegò kroczi
Të równak sã mòdlisz
Nie òstało Cë nick
Czësto nick
Leno miłotã
Òna je zmartwëchwstanim.

zaczątk