Ò tim jak kret stracył òczë

Rôz, czedë kret miôł òczë i béł baro piãkny, razem z wiewiórką skòkôł pò drzewach w lasu. Wiewiórka bëła baro zapòbieglëwò i zbiéra so na zëmã òrzechë i sëszëła grzëbë i zakòpiwa to w miechù w zemiã. Miała jednak krótką pamiãc. Nigdë nie wiedza, gdze co zagrzeba.
Kret béł zgniłi jak twórz i nick nie zbiérôł na zëmã, ale miôł za to baro dobrą pamiãc. W zëmie òn le chòdzył i to wëgrzebiwôł, co wiewiórka sobie zebrała i tim so żëwił. Za karã rzekł Pón Bóg do niegò:
– Nie bãdzesz miôł òczu, żebë të nie widzôł, gdze wiewiórka swòje skarbë chòwie. Pò drzewach të wiãcy nie bãdzesz skòkôł, le bãdzesz czãżkò rił w zemi i szëkôł sobie jedzenié.

przërëchtowôł G.J.Schramke

zaczątk