Paùl Szczëpta

Bòrowò kòl Żukòwa. Przë szasëjë zwrôcô ùwôgã ruskô restauracëjô ë króm. Nick wicy. W sąsadnym Bòrkòwie – le ju słëchającym gminie Żukòwò je spòdlëcznô szkòła. Znónô bez artisticzné projektë z programã Sokrates-Kòmenius a łączbą ze szkòłama we Wiôldżi Britaniji czë Belgiji. Hénë prawie trafióm Jirenã Bùrkat.
Mòjim prowôdnikã pò artisticznym dzélu Żukòwa a òkòlégò je naj’ redakcyjny drëch Tomôsz Fópka. Zdrzi na mie dosc niegwësno czej wchôdómë do dodomù Jirenë Bùrkat a do pańsczi jizbë fùl òbrazów. Pëtno na niegò zdrzã...
– Jes pierszim gazétnikã, jaczémù ùdało sã trafic do dodomù wastnë Jirenë...

– Jem zwëczajno skrómnô, nie szukóm sławë. Nie brëkùjã ji – òdpòwiôdô malôrka na mòjé pëtanié ò tim, jak to sã sta, że swiat ò ni nie wié.
Przezérómë sã z Tómkã òbrazóm. Mój zdrok przëcygô jeden w cepłëch farwach, apfelzynowò-żôłtëch. Je widzec na nym òkno òbremioné kamama – taczi jak na pôłnim Europë. Bez no òkno krajòbrôz prawie strzódzemnomòrsczi.
– Wë mielë bëté w Jitalijë? – pitóm.
– Nié. A tak na òglu – to je Szpańskô, a nié Jitalijô. A je to blós wanoga mëslama. Lubiã taczi strzódzemnomòrsczé klimë. Dodôwają cepła w naszich zëmnëch stronach. Ňsoblëwie òb zëmã. – dolmaczi wastna Jirena.
Taczich òbrôzów widzã czile, a w midzëczasu mój prowôdnik nalôzł jesz „gòrątszi” dokôz. Zdrzã a robi sã cepli. Négerka z dzeckã. Téż dokôz w taczich cepłëch farwach, blós òna je czôrnô.
– Përznã sã domësliwóm, jak të dozdrzôł tã Négerkã... – mëszlã so. Białka trzimie dzeckò na rãkù a kôrmi je z piersë. Wastna Jirena sã smieje.
– Jô mia namalowóné czôrną białkã z nadżima cëcama, równak... tak to ni mògło wezdrzec a tej jem domalowa jesz dzeckò. Mój drëch béł w Africe ë ten prawie dokôz béł jemù dedikòwóny.
– Taczé pëszné „òczë”... – czëjã za plecama głos Tómka.

zôczątk