 |
| Kòlãdë w wejrowsczi Mùzeji |
Nimo tegò, że Gòdë przënômni teòreticzno
to triumf dëcha i nôdzeji nad szarą ùcemiãgą i codniową rutiną
to jednak, żebë bez dwa dnie delektowac sã tim dëchòwim rozjarchòlenim,
piérwi je nót wëtrzëmac czile tidzeniów pòd psychicznym cëskã,
jaczi wënëkô naji z cepłégò dodomù i kôrze westrzód gromadë
jinszich òsobów z widzawną w òczach letką òszôlałoscą i ùmãczenim
zgromadzëc i bezpieczno halac dodóm dobra dëcht czësto materialné.
I pò prôwdze je nót wiele samòzaprzeniô i wòlë, żëbë procëm
panownémù tim czasã rokù modelowi przëtrzimëwaniô czasu z
krómòwim kòszikã abò szczotką w rãce, pòmëslëc chòcbë le òb
sztót, że kól nas mòże sã dzejac cos taczégò, że niespòdzajno
madżijô negò gòdowégò czasu mòże naji òbjimnąc jesz przed
„gòdzëną zéro”. Zós prôwdzëwą niespodzéwnotą mòże bëc to,
ze lëdzy, jaczi tak mëszlą je nadspòdzajno wiele, mòże jesz
nie tak wiele, żebë w wiôldzich supermarktach w òkòlim trzëgardczi
òkrãżnicë bëło widzec przerzôdzenié przë kasach, ale chto
wié, mòże za czile latów, czej w wejrowsczi Mùzeji wieczór
kaszëbsczich kòlãdów mdze dali òrganizowóny, to mòże dozdrzimë
w òkòlim Pałacu Przebeńdowsczich wicy autów jak dzysodnia
na parkplacach przédswiãtowégò Auchana abò inszégò Géanta.
Gwësno nie je ze mie biwałi lubòtnik mùzyczi i rzôdkò spiéwóm
przë lëdzach, bò wiém, że to mòże bëc dlô nich nielubné przëżëcé,
ale tim razã snôżota i atmòsfera kòlãdów zjiscenëch przez
prôwdzewëch mëstrów spiéwaniégò m.jn. prof. Aleksandrã Kucharską
Szefler i Tomka Fôpke, sprôwia, że jô zabôcził ò wszëtczim
i nadspòdzéwno smiało nócył rozdóné pùblice słowa kòlãdë Antóna
Peplińsczégò Jezëskù, Jezëskù ceszimë sã, Kaszëbi Jezëskù,
kòchają Ce.
Żebë krótkò rzec, bëło jistamańtno lubno, òkróm żëwi mùzyczi
bëło mòżno téż sã wiele doznac ò bòkadnoscë, historiji i znankach
kaszëbsczich kòlãdów. Jinformacëje wastnë Witosławë Frankòwsczi,
pòdóné piãknym, fùl cepła jãzëkã ùdostôwałë, że mòje przedswiãtowé,
ùmãczoné ùszë mògłë ùczëc cos wicy jak le pòpiscziwanié czëtników
krómòwëch kasów abò zwãk zôchãcbów, jaczé pò dwùch tësąclatach
òbchôdają sã z narodzenim Zbôwcë jak z dobrą leżnoscą do zwikszeniô
przedôwkù. A to co bëło czëc w piãkno òdnowionëch zalach wejrowsczi
Mùzeji, sprôwiało, że jô sã czuł jak ùwôżny na snôżotã hùmanista.
Pò prôwdze jô sã pòczuł humanistą le na ùniwersalny, abò jinaczi
midzënôrodny ôrt. Bez chwilka jô so pòmëslôł jaczé wieldżé
to bë mògło bëc przeżëcé czéj bë narracëjô bëła prowadzónô
czësto pò kaszëbskù. Na lëpach gòspòdôrzów końcertu rodnô
mòwa zjôwia sã w òbsëżnëch, ale le wëjimkach abò dodôwkòwëch
òbjasnieniach. Bëło czëc wërazną sympatiją do naji rodny mòwë,
równak lãk, a mòże i przëwëk zepchnął ją do rolë wôżnégò,
ale leno przëstrojeniô. Ale nimò wszëtkò jesz dzysô w ùszach
mnie zwãczi sztrofka kòlãdë wespół spiéwóny na zakuńczenié
kòncertu, jakô tak piãkno òddôwô nają swójską kaszëbską dobrotã:
Z dzurawi stajenczi,
Të wiôldżi Bòże,
Przińdzë lepi mieszkac
Nad naszé mòrze…
zaczątk
|
|
| 
Na Jinternece nigdë ni môsz
wszëtczégò…
żebë miec wiedno całą Òdrodã, wiedno na czas – òbacz tuwò
Mòżesz nas wspòmòc w wëdôwanim abò kòlpòrtażu?Napiszë do naju! |
|
|
