ZEMIA RODNÔ (nowi kaszëbsczi hymn)

Zemia rodnô, pëszni kaszëbsczi kraju,
Òd Gdunska tu, jaż do Roztoczi bróm!
Të jes snôżô jak kwiat rozkwitłi w maju.
Ce, tatczëznã jô lubòtną tu móm.

Sambòrów miecz i Swiãtopôłka biôtczi
W spòsobie ce dlô nas úchòwałë
Twòje jô w przódk bëlné pòcyskóm kwiôtczi.
Òdrodë cél Kaszëbóm znôu brënie.

Tu jô dali mdã starżã zemi trzimôł
Skądka zôczątk rodnô naj rózga mô.
Tu mdã dali domòcëznë sã jimôł.
Jaż zajasni i nama brzôd swój dô.

Mòrze

Jak zarzekłé cygną wałë
Na biôławi, mòrsczi sztrąd.
Uderziwają jak w spikù.
Ò ten kaszëbsczi nasz ląd.

Mòrzé, gladą jes i chają.
W tobie bezchwat je wieczny!
Jakùż równak biwôsz straszné,
Czej sã klin twój rozbrzątwi.

Czasã słuńce zdrzi w wëszawë
Na rozskrzoną twòjã skarń.
Zôs przëwôlają sã blónë,
Abò wiater dôwô barń.

Të jes najgò lëdu zdrzadło.
Je wcyg w spikù, w bezchwace.
Czej sã zbrzątwi sã ë pùdze
Przodë w biôtkã ò swòje.

Dzes na widnikù tam dalek
Rëbôk czereje swój bôt.
Procëm sztormóm wałóm z nordë
Jidze wiedno w biôtkã rôd.

Hej, kaszëbsczi naszé mòrzé.
Żëcé twòje wieczny drén!
Wmiknij nama bëne w serca
Jaż w sóm spódk ë w sóm dërżeń.

Rëbôcë

Hej rëbôcë na mòrze jadą
Przë miesącu strzébrzno-bladawim.
Przë widzë môłń, na zybòt czôłn
Zdrzą rëbôcczi òkã płakawim
Za chłopama na mòrzu mgławim.
Bò Bóg le wié, żlë chtos warcy.

Më rëbôcë jesmë ze stôlë
Më dërchómë chajané môle.
Chòc procëm nas, bë w złoscë czas
So zbrzątwiło wałãdżi mòrze,
Grzëmòtów ë piorënów gòrze...
Wiedno dali, më na môrzu.

Czej skòpicą mómë ju bôtë.
Tej zwijómë jadra ë wôtë.
Tej dodóm znôu pò chrzeptach wôł
Më płëniemë nazôd do sztrãdu
Szczeslëwégò Bëlôków lãdu.
Gdze dodóm je nas szczescé żdże.

zaczątk