Pò zbiéru repòrtażów pòd titlã Powtórka z miłości (2004), jesz tegò samégò rokù Edmund Szczesak wëdôł drëdżi dokôz – Kaszuby wołają nas.
Ksążka ta to krótkô rzecz ò Kaszëbach – ò cekawich môlach, ò jich historëji (ti dôwniészi ë ti nônowszi), a téż ò lëdzach, jaczi tam żëlë abò żëją. Wszëtkò to je ùfarwioné cekawòstkama wzãtima m.jin. z lëdowëch pòwiôstków czë dôwnych zdarzeniów.
Dokôz nen je swòjégò ôrtu òpòwiescą-wanogą, jakô zaczinô sã na nordze Kaszub, cygnie bez westrzódk, a kùńczi na pôłniowëch skrajach. Ksążkã na parłãczi w se elemeńtë bedekeru ë prowadnika, le równak nie je ni jednym, ni drëdżim. Czëtô sã ją dobrze, napisónô je gładczim jãzëkã, le nie je òna lekturą dlô czëtińca, chtëren ju rëchli jinteresowôł sã kaszëbizną ë ju ò Kaszëbach so pòczëtôł, a téż kąsk so pò nich pòwanożëł. Kò nie naléze taczi czëtińc w ni wiele rzeczë ò jaczich bë ju nie wiedzôł.
Kaszuby... za to są ksążką dlô wszëtczich tich, co jesz nie òdkrëlë Kaszub, nie pòznalë jich kùlturowi ë turisticzny wôrtnotë. Nadôwają sã na dôrënk dlô np. drëchów zeza stąd, abò taczich, co chòc tu żëją, nie zaczãlë sã jesz jinteresowac rodną zemią. Jem dbë, że dzãkã dobrémù pióru Szczesaka, pò ji lekturze najdze taczich czëtińcow chãc òbezdrzeniô chòc dzélu òpisanëch w ny ksążce môlów, a mòże nawetka sygnãca pò jinszé kaszëbsczé ksążczi.

Jôbard

zaczątk