Móm jô jednégò drëszka – Grzeniã. Wpôdł
rôz jem do niegò ë widzã, że scanë w jedny jizbie są pëszno
wëmalowóné.
-Wejle, Grzenia, jak òne terô pëszno ë czësto
wezdrzą!
-Jô to z mòjim sąsadã móm wëmalowóné.
Jak jô rzekł, nen Grzenia béł bëlny chłop, fejn
do pògôdaniô, ale czasã przëchôdałë taczé dni, że sã stôwôł
përznã lelekòwati. W taczé dni jô baro lubił tak dlô zadzéwkù
ò cos gò zapëtac ë pùzni z nim weńc w diskùsëją jaż òn sã
zamòtôł. To béł dëcht taczi dzéń. Jô gô zapitôł:
-Grzeniu, jaczi farwë są ne scanë?
A Grzenia na to:
-Në, mëszlã - biôłé...
-Ale tak na gwës?
-Na gwës to nic ni ma Paùlkù. Wej – tuwò są
përznã brëdné, a tuwò niedomalowóné. Òne nie są taczé biôlëchné...
Në chcemë le rzec, że są biôło-szaré.
-Biôło-szaré? – jô zapitôł z niedowierznotą
zdrzącë na swiéżo wëmalowóné scanë.
-Në nawetka taczé dëcht szaré...
Jô sã rozezdrzôł pò jizbie wkół, żebë dozdrzec
co le szarégò. Ùzdrzôł jem zato dwiérze do drëdżi jizbë, jakô
jesz nie bëła wëmalowónô. Na mòje nieszczescé Grzenia téż
tam zdrzôł ë rzekł:
-Wejle! W ti drëdżi mòji jizbie scanë są barżi
szaré, òne są czësto szaré.
-Czësto?
-Jo, czësto szaré a môlama nawetka bruné abò
ë czôrnawé.
-Në ale to...
-To je ta sama farwa! – wëkrzikł Grzenia – Skòrno
w ti drëdżi jizbie biôłé scanë są czësto szaré, a nawetka
czôrné, téj w tuti jizbie biôłé scanë mùszą bëc téż czôrné.
-Gwësny...?
-Jo, mój sąsôd téż tak gôdôł, że òne kò są czësto
czôrné!
Mój Grzenia barżi lëdôł słëchac sąsada jak gwôsny
głowë.
-Słëchôj Grzenia, jes Të Kaszëba czë nié?
-Në jo! – sztërk pòmëszlôł - Chòc wiész të co,
niechtërny lepi pò kaszëbskù gôdają jak jô, ë jô nie rozmiejã
pisac pò kaszëbskù, në a mòja nënka nie je Kaszëbka, le tatk...
Czó le – jô jem taczi na 60% Kaszëba! – tu sã përznã zasmùcył,
a mòże le na 30%...
-Biôłi, biôławi, czôrny? A mòże ju nie jes?
Słëchôj dali sąsadów, Grzeniu!
P. Kąsk
zaczątk
|